“Estades poñendo á traballadorano disparadeiro”, “coidado porque neste sector coñecémonostodos e imos ter que explicar por que non queremos á traballadora”.Estas ameazas intolerábeis facíallas á CUT Luís Barreiro, profesor na USC, candofracasadas as “negociacións” para a readmisión dunha compañeirana empresa que preside lle advertimos de que chegaba o tempo da mobilización.
Esta mañá a CUT realizaba concentracións ás portas da Facultade de Traballo Social e da sede compostelá de Igraxes, para denunciar un novo caso de conculcación de dereitos laborais por parte desta entidade, coñecida no terceiro sector pola degradación das condicións laborais do seu persoal.
A traballadora, con xornadascontinuadas de 48 horas en sábado e domingo e sen descanso entrexornadas, foi fulminantemente despedida, nesa trampa chamada “períodode proba” por negarse a asistir a xuntanzas de traballo fóra dasúa xornada laboral (e como non?, sen cobrar) en Lugo. Por moitosesforzos que fixo esta Central para que a empresa dese un paso atráse cedese na súa actitude, a súa resposta foi a porta pechada, a negativa amanter xuntanzas e o famoso “vémonos nos Tribunais”.
O “sorprendente” de todo isto éque a empresa é, formalmente, unha asociación que dirixe variasvivendas tuteladas de menores dentro do proxecto MENTOR da Xunta deGaliza, e que se encadra no chamado terceiro sector. E tamén queirónicamente o tal Luís Barreiro Carballal é profesor deFundamentos do Dereito nesta facultade na que nos concentramos,Traballo Social. E que a dita empresa, por suposto, tampouco estálibre de condenas polos xulgados do social.
Este tipo de situacións reabren unha problemática chave: mentres as institucións públicas externalizan sistematicamente un servizo público como debe ser a tutela dos menores, esta préstase baixo lóxicas de mercado e beneficio, por empresas que formalmente se presentan como asociacións, e que degradan impensabelmente as condicións de traballo e, así tamén, de atención. A concertación do novo período da contrata deste servizo está en marcha. Unha vez máis, convencidas, podemos repetir que o público é servizo e o privado beneficio.
Á sociedade galega quédalle pendenteun debate sobre eses reinos de taifas que ao amparo de proxectossupostamente progresistas, e que pagados por todas e todos nóssomenten decote ás súas traballadoras e traballadores a condiciónslaborais inasumibles, e mentres venden fume e máis fume cara fóraseguen coa casa sen varrer, convertíndose en buratos negros ondeapenas existen os dereitos laborais.
Pero polo dagora, nós témolo claro.Non pode existir agresión laboral sen resposta. Cos dereitoslaborais non se xoga. E por iso queremos de maneira inmediata areadmisión da nosa compañeira despedida.
